Diagnostyka metodą Prechtla

Metoda Prechtl’a jest to narzędzie diagnostyczne, przeznaczone dla dzieci przedwcześnie urodzonych i niemowląt do 5 miesiąca życia. Polega na obserwacji motoryki spontanicznej dziecka i pozwala na bardzo precyzyjne określenie natury i poziomu trudności psycho – motorycznych dziecka. Procedura jest krótka, nieinwazyjna i całkowicie akceptowalna przez dziecko.

Podstawą badania jest analiza wideo. Ocenia się ilość, jakość i rodzaj wykonywanych przez dziecko ruchów. W tym wieku czynności ruchowe są podobne u wszystkich dzieci (to właśnie tzw. globalne wzorce). Ocenia się dwa rodzaje ruchów: wijące (writhing) występujące 8-12 tygodni po porodzie oraz ruchy wiercenia (fidgety) występujące 15-20 tygodni po porodzie.

Aby dać rzetelną diagnozę, fizjoterapeuta nagrywa kilka filmów na przestrzeni pierwszych 20 tygodni życia dziecka. Największą wartość diagnostyczną mają filmy nakręcone w momencie, kiedy maluch ma 12 tygodni.

PRZYGOTOWANIE FILMU DO DIAGNOZY METODĄ PRECHTLA

• nagranie: okres tuż po porodzie (tj. 1-2 tygodnie od terminu porodu),
• nagranie: 3-4 tygodnie od terminu porodu,
• nagranie: 6-7 tygodni od terminu porodu,
• nagranie (kluczowe): 12 tydzień od terminu porodu,
• nagranie (kluczowe): 15 tydzień od terminu porodu.

Kryteria techniczne:

• należy nagrywać spontaniczne aktywności dziecka,
• nagrania najlepiej jest wykonywać w ciepłym pomieszczeniu w domu,
• nagrania mogą być wykonane telefonem komórkowym,
• minimalna długość każdego nagrania to 5 minut (w przypadku dzieci urodzonych przedwcześnie – 30 minut), maksymalna – 60 minut.

W trakcie nagrania dziecko:

• powinno być ubrane w jasne, obcisłe body z krótkim rękawem,
• musi leżeć swobodnie na podłożu (zaleca się ciemne podłoże, np. ciemny, jednolity ręcznik/kocyk),
• musi się poruszać,
• musi być najedzone i zrelaksowane,
• nie może płakać, mieć czkawki, ssać smoka ani palca,
• nie może być zagadywane czy zabawiane,
• musi być widoczne całe z góry (nie z boku).