Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Jest to metoda terapeutyczna opracowana przez brytyjską nauczycielkę wychowania fizycznego i fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne, opierająca się na założeniu, iż ruch jest idealnym narzędziem do oddziaływania na rozwój psychoruchowy dziecka oraz pozwala na korekcję istniejących zaburzeń rozwoju.
Metoda Ruchu Rozwijającego to system ćwiczeń ruchowych prowadzący do poznania własnego ciała, kształtujący związek jednostki ćwiczącej z otoczeniem fizycznym, prowadzący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem i do współdziałania w grupie oraz dzięki spontanicznemu kreatywnemu ruchowi dający możliwość swobodnej ekspresji osobowości.
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne jest wszechstronna w swoim oddziaływaniu. Za pomocą ruchu oddziałuje na sferę motoryczną, poznawczą, emocjonalną i społeczną, przez co harmonizuje rozwój psychoruchowy i niweluje istniejące deficyty rozwojowe. Metoda Sherborne może być dowolnie modyfikowana w zależności od występujących deficytów rozwojowych i wieku pacjentów.
Główne cele metody Sherborne to:
- realizacja potrzeby ruchu i zabawy,
- uzyskanie rozluźnienia, relaksu, rozładowania napięcia,
- poznanie własnego ciała i jego możliwości,
- zwiększenie poczucia siły i własnej wartości, zaufania do siebie, pewności siebie,
- uzyskanie akceptacji samego siebie,
- nawiązywanie bliskiego kontaktu z innymi ludźmi,
- wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa,
- doznawanie przyjemności, radości, zabawy, więzi z grupą.
Zajęcia według metody Weroniki Sherborne prowadzone są w grupach, w których uczestniczy od kilku do kilkunastu dzieci oraz ich rodzice, nauczyciele, opiekunowie, natomiast elementy ruchu rozwijającego z powodzeniem mogą być wykorzystywane w pracy indywidualnej z dzieckiem oraz w pracy w domu. Plan zajęć powinien być na bieżąco modyfikowany i dostosowywany do nastroju dzieci, elementów środowiskowych i aktualnych potrzeb ćwiczących.
Ćwiczenia w metodzie ruchu rozwijającego są dostosowane do pięciu kategorii wyodrębnionych na podstawie definicji ruchu. Dwie pierwsze kategorie to ruch prowadzący do poznania schematu własnego ciała, umiejscowienia poszczególnych części ciała w przestrzeni, powalają one na stopniowe poznanie możliwości ruchowych. Trzecia kategoria to ruch prowadzący do umiejętności nawiązywania relacji z drugim człowiekiem, budujący zaufanie. Kategoria czwarta kształtuje umiejętności pracy zespołowej i działania w grupie. Ostatnia kategoria to ruch kreatywny dający możliwość swobodnej ekspresji osobowości dziecka.